94% van de ouders/verzorgers raadt ons aan
Menu
94% van de ouders/verzorgers raadt ons aan
Van de directie - Ontwikkeling
Hoe en hoe snel kinderen zich ontwikkelen is een fascinerend proces. Een hulpeloze baby kruipt ‘ineens’ de hele kamer door. En een schattige, maar onverstaanbare ‘brabbelaar’ groeit uit tot een honderduit kletsende peuter. Ik geniet enorm van het ontwikkelingsproces, als pedagogisch directeur én als moeder.
Het ene kind is het andere niet. Natuurlijk is globaal bekend wanneer de meeste kinderen bijvoorbeeld gaan praten, lopen of zindelijk worden. Tegelijkertijd is opgroeien bij elk kind weer anders. En gaat de ontwikkeling niet in één vaste, doorgaande lijn, maar met sprongen en sprongetjes. Zo beginnen veel kinderen met losse woordjes en bouwen die uit tot steeds langere zinnen. Maar ik ken ook een jongetje dat heel lang helemaal niets zei. Tot hij 2,5 jaar was en ineens losbarstte in complete volzinnen!
Was die relatief lange stilte een reden voor ons tot zorg? Nou nee, want je kon duidelijk zien dat hij wél begreep wat er om hem heen gebeurde en wél reageerde op wat hij hoorde. Misschien voelde hij zich niet op z’n gemak, of vond hij praten gewoon nog niet nodig. In elk geval was het geen enkel probleem dat hij iets deed wat afwijkt van ‘het gemiddelde’.
Een moeder maakte zich laatst zorgen omdat haar dochtertje van 18 maanden letterlijk nog geen stapje had gezet. Ik keek en zag een kind dat nog heel tevreden was met de wereld op kruiphoogte. En het vooral heerlijk vond om opgetild te worden… Slim! Ook in dit geval was er absoluut geen sprake van een stoornis of ‘achterblijven’.
Deze voorbeelden vertellen hoe wij naar kinderen kijken: ze kunnen álles, in hun eigen tempo, op hun eigen manier. Wij zijn er om ze te helpen door het creëren van een veilige omgeving en te stimuleren van hun ontdekkingstocht.
Natuurlijk zijn we op de groep altijd alert op het verloop van de ontwikkeling. Het mooie is dat wij door onze kennis en ervaring snel zien of er écht iets speelt. Dan trekken we ook altijd aan de bel en overleggen we met de ouders. Maar altijd vanuit de gedachte dat je ontwikkeling niet langs een meetlat kunt leggen. Wij kijken vooral wat kinderen wél kunnen.
Wat dat betreft: ik heb een paar maanden voorzichtig geprobeerd om mijn dochter Yuna van bijna drie ‘op het potje’ te krijgen. Het resultaat: ze moest er niets van hebben. Totdat ze vorige week ineens besloot om zindelijk te worden.
Gaby Alberts, algemeen directeur